Ojciec i
syn, o którym otoczenie mówi, że jest kopią tego pierwszego, to ludzie niemal sobie
obcy. Ich kontakty są bardzo ograniczone, chłodne i trudne. Syn uważa ojca za
oportunistę, który wstąpił do partii komunistycznej by mieć spokój,
jednocześnie był emocjonalnie uzależniony od swojej matki: toksycznej, silnej
psychicznie i dominującej kobiety. Wnuk kpi z babki katoliczki, ponieważ jej
światopogląd i działania uważa za fałszywe i sprzeczne. Deklarowała się jako
katoliczka, jednocześnie była komunistką, w trakcie II wojny światowej
kolaborowała z Niemcami, co miało wpływ na późniejsze funkcjonowanie całej
rodziny, ze spokojem patrzyła na prześladowania prawosławnych. Po wojnie domowej
w latach dziewięćdziesiątych bohater musiał udowodnić, że jest Chorwatem, jednak
jedynym uznawanym dowodem było świadectwo chrztu, którego nie posiadał. Na
początku walczył z bezsensownymi, jego zdaniem przepisami, ale ostatecznie
uległ. Dysonans, który potwierdza, jak bardzo był podobny do ojca.
Więcej Hominem Quaero
M. Jergović,
Ojciec. Wydawnictwo Czarne. Wołowiec
2012.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz